Zelfliefde
En dan is het alweer december en kijk ik terug op een heel bijzonder jaar. Een jaar waarin ik, met enige regelmaat, het gevoel had in een achtbaan te zitten. Een jaar waarin ik heen en weer geslingerd werd door mijn emoties en gedachten. En ook een jaar waarin ik het, hoe spannend ook, heb aangedurfd te kiezen voor mijzelf.
Naast mijn eigen praktijk was ik namelijk ook nog 2 dagen werkzaam op financieel administratief vlak. En eigenlijk wist ik al – ik denk zo’n jaar of twee – dat dit werk mij alleen maar energie kostte. En niet omdat ik het moeilijk of lastig werk vind. Het werk dat ik deed, deed ik door mijn jarenlange ervaring met alle gemak. En toch ben ik er mee gestopt!
Op een bepaald moment kreeg ik extra taken toebedeeld en dat triggerde iets in mij, waardoor ik mij ging afvragen ‘Wil IK dit wel!?’. Die vraag maakte dat ik – alles wat ik de afgelopen jaren heb mogen leren en ervaren op gebied van (kinder)coaching – de revue heb laten passeren. Heb ik mijn gevoelens en gedachten over dit werk gedeeld met mijn partner en heb hier over gesproken met collega-coaches.
Heb ik voor mijzelf onderzocht waar ik wel energie van krijg, maar ook waar het verloren gaat. Welke ingrediënten ik nodig heb om mijn innerlijke vuurtje weer goed te laten branden.
En dit proces van een keuze maken, is begonnen met het erkennen van mijn gevoel. Ben ik mijzelf ook gaan afvragen of ik eigenlijk wel leef vanuit mijn eigen kernwaarden. En ik kan je vertellen, dat laatste deed ik dus niet. Een van mijn kernwaarden is namelijk vrijheid. En in dit bijzondere jaar is dit wel de kernwaarde waarin ik mij regelmatig beperkt voelde. Dan prijs ik mij gelukkig met de plek waar ik woon en waar ik mij goed kan afzonderen van al dat c-gedoe. En dan voel ik die vrijheid toch echt wel. En juist dat gevoel dat ik in mijn kernwaarde vrijheid werd beperkt, heeft mijn wel doen besluiten om nu die sprong in dat spreekwoordelijke diepe te nemen. Te gaan doen waar ik energie van krijg. En dat is ouders (en kinderen) begeleiden wanneer zij vragen hebben over koppig gedrag, emotionele ontwikkeling en school/loopbaankeuze. Dus al het gedoe om ‘c’ heeft mij, ondanks dat leek of alles kwam stil te staan, wel in beweging gezet.
Maar goed, ik begon met zelfliefde. Zelfliefde gaat in mijn optiek over het onvoorwaardelijk(!) liefhebben van jezelf. Het accepteren van jezelf in alles wat je doet, voelt, bent of wil zijn. Gewoon het hele pakketje JIJ.
En misschien komen er juist nu, met al die maatregelen rondom het c-gedoe, wel gevoelens of gedachten naar boven die je niet prettig vind. Angst, boosheid, onzekerheid, somberheid, frustratie, noem maar op. Hoe onprettig je het ook vindt, het hoort er wel bij. En dan hoor ik je al bijna zeggen ‘Ja, jij hebt makkelijk praten’. Geloof me, ook ik vind het een flinke uitdaging om, alles wat ik in mijn lijf voel, te accepteren. Het kan soms zo overweldigend zijn dat ik er beroerd van wordt. Wat ik de afgelopen jaren heb mogen leren (en ervaren) is dat hoe harder ik probeer mijn gevoelens ‘onder water te duwen’ des te harder ik ze op een later (en vaak ongewenst moment) alsnog voor de kiezen krijg. En hoe minder ik mezelf eigenlijk lief heb.
Misschien heb jij nu wel de uitdaging in het vinden van een nieuwe baan. Of zie jij deze periode juist als uitdaging om iets nieuws/anders te gaan doen. Wat deze periode jou ook mag brengen, heb jezelf lief! Want alles begint met zelfliefde!
Ik vond een mooi liedje op YouTube van Matthijn Buwalda ‘Sprong in het diepe’ die ik ter inspiratie met je wil delen: https://youtu.be/syG2Kjxfp3w
Mocht je behoefte hebben aan een goed gesprek of denk je dat ik iets voor jou kan betekenen.
Neem gerust contact met me op.
Ik WijzZ – Ontdek de natuurlijke jij!
Van ruis in je hoofd naar innelijke rust