Koppig, koppiger, koppigst….
Koppige kinderen, ik hou van ze. En niet alleen kinderen, ook van een koppige volwassene kan ik genieten.
Koppigheid is, wat mij betreft, een pure vorm van eigenheid en zelfstandigheid. Het getuigt van doorzettingsvermogen. Van een vastbeslotenheid om dingen anders te doen. Om niet met de meute mee te lopen en juist na te denken over welke stappen er bij jou passen. Het kan zorgen voor een andere beweging. Het werkt vernieuwend.
Maar wat nu als je gaat van een beetje koppig, naar ietsje koppiger en dan naar het meest koppigst wat je maar kan zijn en jouw omgeving trap op de rem? Hoe voelt dat dan voor jou? Durf jij het dan aan om even een stap terug te nemen om te onderzoeken of die koppigheid wel zinvol en handig is?
Te veel van die koppigheid is immers niet altijd zinvol en handig. Het kan namelijk ook zorgen voor tunnelvisie. Of die wel bekende blinde vlek. En misschien zelfs wel fysieke of mentale klachten.
Jij hebt jouw route bepaald en die weg blijf jij halsstarrig volgen. Gaandeweg krijg jij allerlei adviezen en tips die je naast je neerlegt. Onderweg bemerk je echter dat anderen wellicht misschien toch wel een punt hebben, maar ja ’teruggaan’ voelt voor jou als falen. Dat ga je dus dan ook echt niet doen!
Of je doet al jaren iets op een bepaalde manier en iemand wijst jou erop dat het ook anders kan. En jij denkt ‘dat ga ik echt niet zo doen!’, ik heb het altijd zo gedaan en dat gaat prima! Het voelt als een soort aanval op jouw manier van doen. En het dan toch ‘stiekem’ gaat uitproberen en dan ontdekt dat die ander toch gelijk blijkt te hebben. Maar dat vooral niet op die manier gaat doen of maar enigszins laat blijken dat je het hebt uitgeprobeerd.
Herken je iets in bovenstaande? En merk je aan jezelf dat je daar toch ‘last’ van hebt en dat je daar vanuit je koppigheid vooral geen uiting aan geeft? Dan wil ik eens vragen om toch eens een stap terug te nemen en de uitdaging met jezelf aan te gaan om eens naar je gevoel te gaan. Wat gebeurt en in je lijf en waar in je lijf komt dit wel tot uiting?
Lukt het jou niet en durf jij, met al jouw koppigheid, de stap te zetten om hulp te vragen?
Dan nodig ik je van harte uit om contact met mij op te nemen.
Ik WijzZ – Ontdek de natuurlijke jij!
Van ruis in je hoofd naar innelijke rust