Afgelopen week dacht ik terug aan dit waardevolle verhaal en wil dit graag met jou delen:
De waarheid van de zeven kleuren
Een wijze meester ging op een dag wandelen met zijn zeven leerlingen. Het was nog vroeg en de dauw lag nog over het land. Ze wandelden in alle rust, stilte en in gedachten verzonken door het landschap. Plots brak de zon door en de dauwdruppels schitterden dat het een lieve lust was. De leerlingen onderbraken hun eigen gedachten, geraakt door dat moment.
Bij een grote dauwdruppel liet de meester hen halt houden en vroeg aan zijn leerlingen:
“Welke kleur heeft deze dauwdruppel?”.
“Paars!” antwoordde de eerste.
“Nee, rood” riep nummer twee er snel doorheen.
“Blauw” zei de derde.
“Oranje is het antwoord!” riep nummer vier.
“Groen” zei de vijfde.
“Ik denk Geel” zei de zesde
“Turquoise kan het ook zijn” sloot nummer zeven tot slot af.
Ze waren allen verbaasd over de verschillende antwoorden omdat ze allemaal overtuigd waren van hun eigen waarneming. Er ontstond bijna ruzie.
De wijze meester maande de groep tot rust en liet hen van plaats verwisselen. Keer op keer. En heel langzaam drong het bij de leerlingen door dat ondanks hun eerste waarneming, de ander ook de waarheid had gesproken. Na een aantal keren gewisseld te hebben, namen ze hun oorspronkelijke plaats weer in. Maar omdat de zon inmiddels hoger stond aan de hemel, had de dauwdruppel weer een andere kleur aangenomen.
De leerlingen waren verward.
“Is er dan geen waarheid? “vroeg de een.
“He, ik kan zaken dus ook anders zien” sprak de ander.
“Toch heb ik gelijk” riep er weer iemand.
De wijze meester nam het woord
“Of de waarheid bestaat en wat die dan is, daar laat ik me niet over uit. Dat is nu niet relevant. Dat is niet de les van deze wandeling. Hoe jij de waarheid ziet, hangt af van de tijd en de plaats die je op dat moment inneemt. Hoe jij naar iets kijkt. Het was jouw waarneming op dat moment die de kleur vormde. Jullie hebben gezien dat jullie allemaal iets anders kunnen zien. En dat als je van plaats verwisselt, jij het misschien ook anders kan zien.
Heeft het zin om de ander te overtuigen dat de druppel echt geel of groen was? Of kun je hem helpen het zo te gaan zien? Of, is het juist belangrijk dat jij het anders ziet? Soms zijn zaken duidelijk en is er mogelijk wel een waarheid of een juist argument. Maar maak ook dan gebruik van de lessen die je vandaag leerde. Wie weet brengt het jou iets nieuws maar zou het niet mooi zijn als je in ieder geval de ander kan helpen het anders te zien? Of in plaats van vol in de weerstand te gaan, tolerant te zijn naar anderen? Te accepteren dat het zo kan zijn?“.
Na deze wijze woorden, vervolgden de leerlingen hun wandeling. Opnieuw in stilte maar niet meer in gedachten verzonken. Allen namen de omgeving en het landschap in zich op en zagen het op een andere, kleurrijke manier.
Het moraal van dit verhaal is dat ieder – door zijn persoonlijke ervaringen en kennis – op geheel eigen wijze en door zijn eigen bril kijkt. De boodschap die je hieruit kunt meenemen is dat je mag vertrouwen op je eigen ervaringen en ken jouw eigen waarheid. Door te luisteren naar de ervaringen van anderen kun jij jouw blik verruimen. Verdiep je door vragen te stellen naar hoe die ander zijn ervaringen heeft opgedaan. Hiermee schep je ruimte en begrip voor jezelf en elkaar.
Mocht je behoefte hebben aan een goed gesprek of denk je dat ik iets voor jou kan betekenen.
Neem gerust contact met me op.
Ik WijzZ – Ontdek de natuurlijke jij!
Van ruis in je hoofd naar innelijke rust